“I do not compete with the world. I compete with my ignorance. I do not compare myself with the world. I compare myself with my soul’s perfection. I do not cooperate with the world’s stupidity. I cooperate with my heart’s purest sincerity.”
Sri Chinmoy, Meditations: food for the soul, Aum Centre, New York, 1970
Czytam poezję, by rozjaśnić mój umysł i oświecić moje serce.
Czytam poezję, by osłodzić gorycz mojego umysłu.
Czytam poezję, by smutki mojego serca zamienić na ekstazę mojej duszy.
Czytam poezję, by dżunglę mojego ludzkiego umysłu zmienić w ogród mojego boskiego serca.
Czytam poezję, by poszerzyć moje wewnętrzne światy i wspiąć się na moje wyższe światy.
Czytam poezję, by dostrzec i poczuć Boskie Piękno w sercu ludzkości.
Czytam poezję, by obserwować zabawę w chowanego, gorzkich łez mojego serca i rozkwitających uśmiechów mojej duszy.
Poezja poucza moje serce nieskończenie bardziej aniżeli naucza mój umysł.
Starożytnej poezji tęsknotą była wewnętrzna wolność. Współczesna poezja głodna jest zewnętrznej wolności.
— Sri Chinmoy